Historia rodzinna: Marian Konstanty Borzemski, polski strzelec, olimpijczyk z Igrzysk w Paryżu 1924

Poprzez naszą stronę fanów MyHeritage na Facebooku skontaktowała się z nami Pani Dorota Kozłowska Lada, spokrewniona z olimpijczykiem z Paryża (1924) Marianem Konstantynem Borzymskim. Pani Dorota od 3 lat mieszka w USA. Chcielibyśmy Wam przypomnieć osobę Mariana, poprzez poniższą historię związaną z jego osobą. Marian wziął udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu, a właściwie Igrzyskach VIII Olimpiady, która rozegrana została w Paryżu we Francji między 4 maja a 27 lipca 1924 roku. Paryż był organizatorem igrzysk po raz drugi, było to jednocześnie pożegnanie się z działalnością w MKOL twórcy nowożytnych igrzysk barona Pierre`a de Coubertina. Na terenach Racing Club wybudowano nowoczesny stadion olimpijski na ponad 60 tysięcy widzów, obok stadionu po raz pierwszy powstała wydzielona wioska olimpijska.

Były to pierwsze Igrzyska Olimpijskie, w których udział wzięły reprezentacje Ekwadoru, Filipin, Haiti, Irlandii, Litwy, Meksyku i Urugwaju, a pierwsze letnie Igrzyska dla Polski i Łotwy, które to wzięły udział w zimowych Igrzyskach 1924.

Program gier w Paryżu 1924, fot. Canadian Olympic Association Collection, Mac Gill Library

Marian Konstanty Borzemski był ożeniony z moją babką cioteczną i urodził się 21 lipca 1894 w Stanisławowie, natomiast zmarł 12 listopada 1959 w Limanowej. Był on polskim strzelem, olimpijczykiem z Igrzysk w Paryżu (1924). Natomiast w 1927 roku, na mistrzostwach świata w strzelaniu zdobył srebrny medal w konkurencji: karabin standard 3×20, strzałów 300 m. Był on ożeniony z siostrą mojego Dziadka – Stefanią Klimkowską. O Marianie Borzemskim dowiedziałam się od 92 letniego krewnego ze Szwecji, Tadeusza Cynkina, który jest bliżej znany historykom. Pamiętam, jak widziałam się kilkanaście lat temu z córką Mariana – Zofią Gut i opowiadała mi, że mieszkali z rodzicami po wojnie w Limanowej – chyba prowadzili tam pensjonat, ale tego nie jestem pewna.

Marian Borzemski był synem Józefa i Katarzyny zd. Thymoro, ukończył 7-klasową szkołę realną we Lwowie po czym z przerwami z powodu wojny studiował na wydziale górniczym Politechniki Lwowskiej  – jednakże tylko 4 semestry. 1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego w latach 1915-1917 służył w armii austriackiej i do 15 marca 1921 walczył na froncie w składzie 14 pp. jako porucznik, dowódca plutonu i kompanii, Krzyż Walecznych za postawę i czyn bojowy nad Berezyną.

W czasie pokoju 15 marca 1921 – 30 listopada 1937 służył w różnych jednostkach Wojska Polskiego m.in. 19 pp., Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty, 8 pp. Legionów. Nieszczęśliwy wypadek przypadkowy postrzał z dubeltówki na polowaniu i jego bardzo przykre konsekwencje (amputacja lewej kończyny dolnej w połowie uda) wyeliminowały go z czynnej służby wojskowej.

Na początku lat dwudziestych startował po raz pierwszy w zawodach strzeleckich. Z czasem stał się reprezentantem swojej jednostki, a potem Wojska Polskiego i narodowej drużyny. W latach 1924-1930 reprezentował nasze barwy we Francji, Włoszech i Szwecji. Wystartował w Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1924 roku zajmując 9 lokatę (pistolet szybkostrzelny), oraz 60 lokatę karabinem dowolnym i 15 miejsce karabinem dowolnym drużynowo. Jednakże życiowy sukces odniósł podczas MŚ w Rzymie (1927), zdobywając srebrny medal (karabin standard 3×20 strzałów, 300 m – postawa leżąc ind.). Był wielokrotnym mistrzem armii w broni wojskowej. Ze związku małżeńskiego ze Stefanią Klimkowską (1921), czyli siostrą mojego dziadka urodziło się dwoje dzieci: Zbigniew Marian (1922) i Zofia Janina (1933). Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi (1931).

Niestety nie znane są nam dalsze losy olimpijczyka z Paryża i nie mamy jego zdjęć. Jeśli ktoś z Was miałby więcej informacji na jego temat, bądź również jest jego krewnym prosimy o komentarz pod tym postem.

źródło: szczegółowe losy Mariana zostały zaczerpnięte ze strony olimpijski.pl