Artur Rubinstein, polski pianista – czy talent muzyczny można nabyć?

Artur Rubinstein (1887-1982) w tym roku będziemy obchodzić jego 20 rocznicę śmierci, fot. Wikipedia

Artur Rubinstein od dziecka przejawiał uzdolnienia muzyczne, mimo, że nie pochodził z rodziny uzdolnionej muzycznie. W tym wypadku, talent, nie możemy przypisać genom, gdyż rodzice jego nie mieli nic wspólnego z muzyka.  Już w wieku siedmiu lat Artur wystąpił w koncercie charytatywnym. Debiutował w Berlinie w 1900 roku, uważa się, że światową karierę Rubinstein rozpoczął w Paryżu w 1904 roku, na owej swojej 'wielkiej gali’ zagrał m.in. Koncert fortepianowy F. Chopina i Koncert fortepianowy Saint-Saensa. Odniósł wówczas wielki sukces! Oblicza się, że przez ponad 80 lat swojego długiego, aktywnego artystycznego życia wystąpił ok. 6.000 razy. Rubinstein to nie tylko jeden z największych pianistów XX wieku, ale i jedna z największych osobowości minionego stulecia. Znany był jako wirtuoz i odtwórca muzyki Chopina, Brahmsa, Schuberta, Schumanna, Dworzaka i Szymanowskiego.

W Super Wyszukiwarce znajduje się wiele materiałów dotyczących Artura Rubinsteina, od wycinek różnych gazet – po użytkowników MyHeriatge, którzy są z nim spokrewnieni. Jeśli ktoś z Was jest z nim spokrewniony i chciałby podzielić się tą ekscytującą historią rodziny – prosimy o pozostawienie komentarza pod tym postem, a my się z Wami skontaktujemy podając wszystkie szczegóły. Poniżej jedna z gazet, która wspomina artystę.

Gazeta Portland Press Herald (1947)

Pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał u Adolfa Prechnera w Łodzi. Rodzice, zamożni łódzcy mieszczanie żydowscy, wysłali go do Warszawy, gdzie uczył się u prof. Aleksandra Różyckiego. W 1897 wyjechał do Berlina, gdzie uczył się w Wyższej Szkole Muzycznej, pobierał lekcje gry na fortepianie u profesora Henryka Bartha. Jego opiekunem był dyrektor akademii, Józef Joachim. W 1932 poślubił córkę polskiego dyrygenta, Emila Młynarskiego – Anielę. W 1933 w Buenos Aires w Argentynie urodziła się Eva Rubinstein. W 1939 Rubinsteinowie opuścili Europę i zamieszkali w Stanach Zjednoczonych. W USA koncertował, m.in. na rzecz uchodźców z okupowanej Polski i innych krajów Europy.

Został obdarzony talentem, którego nie zmarnował. Był twórcą i odtwórcą rzeczy pięknych; nie tylko znakomicie grał na fortepianie, ale przyciągał ludzi do muzyki poprzez swój sposób bycia i życia, osobisty czar i promieniujące umiłowanie muzyki i życia. Został nagrodzony najwyższymi odznaczeniami i orderami świata. Był Wielkim Oficerem Francuskiej Legii Honorowej; kawalerem amerykańskiego Prezydenckiego Medalu Wolności (ustanowionego w 1963 r. przez prezydenta Johna Fitzgeralda Kennedy’ego), udekorowano go wstęgą Kennedy Center, krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał komandorię z gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Włoskiej, wielkiego hiszpańskiego Orderu Alfonsa X, komandorię z gwiazdą Orderu Imperium Brytyjskiego i wielu, wielu innych.

źródło: Wikipedia