Imiona: Tradycyjne czy obcojęzyczne?

Na przestrzeni wieków, imiona w Polsce i zasady nadawania wciąż zmieniały się. Jeszcze w zeszłym roku, nie można było nadawać imion obcojęzycznych – dziś, nawet w sytuacji, kiedy oboje rodzice dziecka są Polakami mogą nazwać potomka Jessicą, czy Michaelem.

fot. slawoslaw.pl

Rodzice, korzystając z nowych przepisów w 2015 wybrali dla swoich dzieci takie imiona jak m.in. Andrea, Carmen, Elena, Hannah, Jessica, Kelvin, Lorenco, Marika, Mike, Natan, czy Rafael (od 1 marca zarejestrowano 400 takich imion).

Jeszcze zanim nowa ustawa weszła w życie, obcojęzyczno brzmiące imiona, takie Alexander, Martha czy Veronica spolszczano – kolejno na Aleksander, Marta i Weronika.

Najbardziej tradycyjne imiona polskie (słowiańskie) składają się z dwóch członów, np. imię Bolesław składa się z członów bole- i -sław. Imiona dwuczłonowe to część staropolskiego nazewnictwa dwuczłonowego. Imiona te wyrażały życzenie, aby narodzonemu dziecku szcześciło się zgodnie z imieniem-wróżbą. Idąc tym tokiem myślenia, następujące imiona miały następujące znaczenia:

-Bogusław, Bogdan, Bogumił (bog – „Bóg”, dawniej: los, dola, szczęście)

-Radosław, Radomir (rad – być zadowolonym, troszczyć się)

-Sławomir, Stanisław, Jarosław (sław – sława)

-Wojciech, Wojsław (wojownik)

Jakie imiona wolisz, tradycyjne czy też obcojęzyczne? Czy sądzisz, że w obecnym świecie imię obcojęzycznę może ułatwić dziecku w jakiś sposób życie? Co sądzisz na ten temat? Podziel się z nami w komentarzach poniżej.