Genealogia zwierząt: Przodkowie konia domowego

Konie tak jak i ludzie mają swoich przodków. Czy wiecie jakich? Koń domowy jest ssakiem nieparzystokopytnym z rodziny koniowatych. Został udomowiony prawdopodobnie na terenie północnego Kazachstanu w okresie kultury Botai tj. około 3,5 tys. lat p.n.e. Przodkami koni orientalnymi, od których pochodzą konie gorącokrwiste, były prawdopodobnie koń Przewalskiego i tarpan; konie zimnokrwiste pochodzą natomiast od konia leśnego z Północnej Europy. Koń Przewalskiego jest obecnie jedynym przedstawicielem gatunku koni dzikich. Rasa konik polski wykazuje bardzo duże podobieństwo do tarpana, lecz nie jest genetycznie tą samą rasą. W styczniu 2007 zespół naukowców z Massachusetts Institute of Technology i Uniwersytetu Harvarda poinformował, że stworzył wstępną mapę genomu konia. Przeciętna długość życia koni wynosi 25-30 lat.

Pierwsze konie żyły przed 60 milionami lat i znacznie się różniły wyglądem tak jak i ludzie przeszły na pewno ewolucję. Nawet pierwszy uczony, który badał szkielet konia to pomylił go ze świstakiem, jednakże tę pomyłkę sprostowano i małe zwierzę z tamtych czasów otrzymało imię Eohippus czyli koń jutrzenki lub świtu.

Przed milionami lat kontynenty pokrywała je puszcza która była podobna do tropikalnych lasów. Większość tych roślinożerców było małych rozmiarów, ale za to były bardzo zwinne co pozwalało im się ukryć kiedy zbliżał się drapieżnik. Nasz przodek konia, Eohippus musiał być szczególnie czujny, ponieważ nie posiadał zębów, i rogów czym mógł by się bronić. To zwierzę, było wielkości królika, więc nie było zbytnio szybkie. A co dziwne nie miało też kopyt, biegało ono na palcach, tak jak pies. Na przednich nogach miał cztery palce, na tylnych trzy. Jego bronią było tylko umaszczenie które pozwalało mu się trochę zlewać z otoczeniem.

Miał pręgi takie jak u zebry, więc bywał niewidoczny w takim środowisku. Był roślinożercą i pozostał nim także wiele milionów lat później. Lecz zmieniły się jednak warunki życia, ląd stał się suchy. Rozwinął się także ich mózg. Mesohippus, był już wielkości owcy i pasiasty, biegał już dużo szybciej, nawet dzięki suchszemu podłożu. Nadal nie miał kopyt, a każda kończyna była zakończona tylko trzema palcami. Ale inne zmiany miały o wiele większe znaczenie. Na otwartych terenach zwierzęta nie miały gdzie się ukryć, pozostawała im tylko szybka ucieczka, a jak wiadomo do tego są potrzebne długie i mocne kończyny. Konie były już wielkości kuca, ich boczne palce powoli znikały, już Pliohippus, (żyjący w plejstocenie) był pierwszym koniem którego nogi opierały się tylko na jednym palcu. Następcą Pliohippusa był żyjący od milion do dwóch milionów lat temu equus (z łacińskiego znaczy koń) był już bardzo podobny do dzisiejszych koni. A co jeszcze ciekawego to spokrewnione z nim zebra i osioł też należą do rodzaju Equus.

Jeszcze przed epoką lodowcową pierwsze konie stadami przemierzali stepy Europy, Azji i obu Ameryk, a pomost lądowy łączący wtedy Amerykę z Euroazją umożliwiał bezproblemowe przemieszczanie się z kontynentu na kontynent.

W przyszłości mam nadzieje, że również będę posiadaczem tego właśnie zwierzęcia! Pierwszy raz wsiadłam na konia i uczyłam się jeździć mając 7 lat. Tymczasem nadal pozostają mi jazdy konne, które są niezapomnianym wrażeniem za każdym razem!

źródło: Wikipedia.pl, galopuje.pl