Dziś Zaduszki

Zaduszki to polski współczesny odpowiednik pogańskiego święta Dziadów. Dzień Zaduszny przypada na 2 listopada, czyli zaraz po dniu Wszystkich Świętych.

W tym dniu ludzie, całe rodziny wspominają wszystkich, którzy odeszli z tego świata. Katolicy modlą się za wszystkich wiernych zmarłych, których dusze według ich wiary przebywają teraz w czyśćcu.

W Zaduszki odwiedzamy cmentarze, groby zmarłych z rodziny i uczestniczymy w mszach, modląc się w intencji zmarłych. W tym dniu istnieje tradycja zapalania świeczek czy zniczy na grobach  zmarłych oraz składania kwiatów, wieńców lub też innego typu ozdób mających być symbolem pamięci o zmarłych.

Tradycja stawiania zniczy na grobach wywodzi się z dawnego pogańskiego zwyczaju rozpalania ognisk na mogiłach, wierzono bowiem, że ogrzeją one błąkające się po ziemi dusze. W dawnych czasach zwyczaj zakazywał tego dnia wykonywania niektórych czynności, aby nie skaleczyć, nie rozgnieść czy w inny sposób nie znieważyć odwiedzającej dom duszy.

Pozostałe oryginalne kulturowo sposoby obchodzenia tego święta to między innymi anglosaski Halloween, który opisaliśmy kilka dni temu i przypadający na 31 października oraz meksykański Dzień Zmarłych, czyli z hiszpańskiego: Día de los Muertos.

Obchody Dnia Zadusznego zapoczątkował w chrześcijaństwie w roku 998 św. Odilon, opat z Cluny, jako przeciwwagę dla pogańskich obrządków czczących zmarłych.

W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się kształtować już w XII wieku, natomiast końcem XV wieku była znana w całym kraju. W 1915 roku, papież Benedykt XV, na prośbę opata benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy msze: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji papieża.

W polskim Kościele katolickim Dzień Zaduszny ma rangę wspomnienia obowiązkowego, jako wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych.

Źródło: Wikipedia, Zdjęcie: Flickr